شبهه را شبهه نامیده اند چون حق را ماند، لیکن دوستان خدا را فریفتن نتواند، که یقین چراغ ایشان است و رستگاریشان راهبر.

 اما دشمنان خدا را گمراهی دعوت کننده است و کوری همراه برنده.

پس نه آن که بیم مرگ دارد از آن رهد؛ و نه آنکه زندگی جاودانه خواهد بدان رسد....

 ای مردم! همانا بر شما از دو چیز بیشتر می ترسم: از خواهش نفس پیروی کردن، و آرزوی دراز در سر پروریدن؛ که پیروی خواهش نفس آدمی را از راه حق باز میدارد؛ و آرزوی دراز، آخرت را به فراموشی می سپارد.

 آگاه باشید که دنیا پشت کرده است و شتابان می رود، و از آن جز اندکی باقی نیست، همچون قطره های مانده بر ظرفی که آب آن را ریخته اند و تهی است.

آگاه باشید که آخرت روی آورده است و هریک از این دو را فرزندانی است. از فرزندان آخرت باشید و از فرزندان دنیا مباشید، که روز رستاخیز هر فرزند به مادر خود پیوندد. همانا امروز روز کار است و روز شمار نباشد، و فردا روز شمار است و کسی را مجال کار نباشد.
(نهج البلاغه، خطبه 38 و 42)